Zaburzenia schizotypowe – kategoria diagnostyczna obejmująca zaburzenia cechowane długotrwałym przebiegiem o trudnym do uchwycenia początku (co zbliża je do zaburzeń osobowości) oraz obrazem klinicznym charakteryzującym się uderzającą niezwykłością (np. ekscentrycznością, czasami dziwacznością) przeżyć i zachowań, przypominających typowe objawy schizofrenii, w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany społecznymi i interpersonalnymi deficytami i ograniczoną zdolnością do zawierania bliskich znajomości i utrzymywania związków z innymi.

Osobowość schizoidalna – ten typ osobowości cechuje się tendencją do izolowania się, niewytwarzania silnych związków oraz wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne. Przy dużej wewnętrznej wrażliwości wyrażanie uczuć jest ograniczone, co powoduje pozorny chłód i dystans uczuciowy. Pacjentów ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie obchodzą ani pochwały, ani nagany. Często występuje u nich poczucie osamotnienia i niezrozumienia przez otoczenie, podejrzliwość, niemożność odczuwania przyjemności. Osoby cierpiące na to zaburzenie na ogół działają samotnie, często żyją w świecie marzeń i fantazji, są ambitni, skłonni do introspekcji, ekscentryczni.

Jak widzimy nap odstawie tych opisów, schizotypowe i schizoidalne zaburzenia osobowości mają wiele wspólnych cech. Ich występowanie może być ponadto objawem schizofrenii. Oba charakteryzują się niedostosowaniem społecznym, specyficznymi relacjami z innymi ludźmi i zaburzeniami afektu, czyli odpowiedniego wyrażania własnych uczuć i emocji.

Szczegóły i kryteria diagnostyczne znajdziecie tu:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia … hizotypowe
http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5 … hizoidalna.

Czy ktoś z Was może być "schizolem"?