A więc. Ostatniego dnia wybrałam się z matką na gokarty, ot tak, pod wieczór, pojeździć sobie.
Wypożyczyłyśmy, jeździmy. Ona się wlekła, ja wyrwałam do przodu. Ścignęłam się w jedną stronę i w drugą (bo jechałyśmy taką długaśną prostą promenadą, 2 kilometry długości) z taka kobitką co z dzieckiem jechała, synkiem, może z 8 lat miał, zobaczył mnie i zaczął się drzeć "Wyścig, wyścig!". Po drugim kursie matka straciła mnie zupełnie z oczu. Ja wyprzedziłam tą kobitkę, i zatrzymałam się na końcu promenady, tam na matkę miałam czekać. Czekam, czekam. Tymczasem matka moja dojechała do tej kobitki, z którą się ścigałam, bo ta też już daleko za mną została. Matka się ją zapytała, czy nie widziała gdzieś jej dziecka, bo jej na gokarcie uciekło i zgubiła. A facetka na to, mając na myśli mnie:
A, tak, jechał tutaj taki ładny chłopak z długimi włosami.
Ba dum tss...!

Odtąd, jak już obcy ludzie mnie biorą za chłopa, matka moja poważne się martwi, czy se płci nie będę zmieniać

Tak, obie zmienimy płeć i zostaniemy... Gejami.

Wreszcie mogłabym się przedstawiać tylko jako Wiesław. *marzenia*

Hm. W Gdyni chyba ze 20 razy mijałam SB i nie zaszłam, a planowałam. Hm.